شنگ

شنگ

قابض - تب ‎بر – رماتیسم - کچلی - خون دماغ - زخم اثنی عشر – دیابت - درد قلب – اشتهاآور و...

این گیاه در دشت‎ها و اماکن مرطوب می‎روید. برگهای آن باریک و دراز و دارای آب چسبناک می‎باشد که هنگام کندن دست را سیاه می‎کند معمولاً در ماه اردیبهشت ظاهر می‎گردد. نامهای دیگر: عبارتند از: اسلیخ، آلاشنگ.

1. طبع آن سرد و خشک است.
2. قابض است و برای اسهال‎های خونی و صفراوی استفاده می‎شود.
3. خوردن آب آن باعث بندآمدن خونروی از سینه می‎باشد و زخم معده را التیام میدهد.
4. خوردن ریشه آن دفع کننده‎ی سموم است.
5. ریشه آن برای کلیه مضر است.
6. بخاطر وجود اسید سالسیلیک در آن، تب ‎بر و آرام‎بخش خوبی است.
7. برای درمان نقرس و رماتیسم 30 گرم ریشه شنگ در یک لیتر آب جوشانده روزی 3 فنجان بخورند.
8. جوشانده شنگ برای کچلی بصورت شستشو مفید می‎باشد.
9. برای درد قلب از برگهای شنگ‎ چه در آش و چه بصورت سالاد استفاده کنید.
10. شنگ اشتهاآور و خلط‎ آور می‎باشد.
11. خوردن سبزی شنگ کبد و روده را بکار می‎اندازد.
12. کسانیکه دیابت دارند از این سبزی خوب می‎توانند استفاده کنند.
13. جوشانده شنگ ،اسید اوریک را کم می‎کند.
14. کسانیکه زخم اثنی عشر دارند از سوپ شنگ استفاده نمایند.
15. جهت جلوگیری از خون دماغ آب شنگ را در بینی بچکانید.
16. مسلولین از شنگ بصورت سوپ و در سالاد استفاده کنند.
17. کسانیکه زیر بافتهای آنها آب جمع می‎شود از شنگ استفاده نمایند.
18. برای از بین بردن زگیل سبزی شنگ را کوبیده روی زگیل بگذارید.
19. پاشیدن برگ و گل خشک بر روی زخم‎های کهنه و بدبو باعث خوب شدن زخم و از بین رفتن بو بد آن می‎شود.
20. جهت التیام عصبهای قطع شده ضماد شنگ را در محل بگذارید.
21. ضماد شنگ برای زخم‎هایی که بر اثر له ‎شدگی می‎باشد بسیار مفید است.