شنگ
قابض - تب بر – رماتیسم - کچلی - خون دماغ - زخم اثنی عشر – دیابت - درد قلب – اشتهاآور و...
این گیاه در دشتها و اماکن مرطوب میروید. برگهای آن باریک و دراز و دارای آب چسبناک میباشد که هنگام کندن دست را سیاه میکند معمولاً در ماه اردیبهشت ظاهر میگردد. نامهای دیگر: عبارتند از: اسلیخ، آلاشنگ.
1. طبع آن سرد و خشک است.
2. قابض است و برای اسهالهای خونی و صفراوی استفاده میشود.
3. خوردن آب آن باعث بندآمدن خونروی از سینه میباشد و زخم معده را التیام میدهد.
4. خوردن ریشه آن دفع کنندهی سموم است.
5. ریشه آن برای کلیه مضر است.
6. بخاطر وجود اسید سالسیلیک در آن، تب بر و آرامبخش خوبی است.
7. برای درمان نقرس و رماتیسم 30 گرم ریشه شنگ در یک لیتر آب جوشانده روزی 3 فنجان بخورند.
8. جوشانده شنگ برای کچلی بصورت شستشو مفید میباشد.
9. برای درد قلب از برگهای شنگ چه در آش و چه بصورت سالاد استفاده کنید.
10. شنگ اشتهاآور و خلط آور میباشد.
11. خوردن سبزی شنگ کبد و روده را بکار میاندازد.
12. کسانیکه دیابت دارند از این سبزی خوب میتوانند استفاده کنند.
13. جوشانده شنگ ،اسید اوریک را کم میکند.
14. کسانیکه زخم اثنی عشر دارند از سوپ شنگ استفاده نمایند.
15. جهت جلوگیری از خون دماغ آب شنگ را در بینی بچکانید.
16. مسلولین از شنگ بصورت سوپ و در سالاد استفاده کنند.
17. کسانیکه زیر بافتهای آنها آب جمع میشود از شنگ استفاده نمایند.
18. برای از بین بردن زگیل سبزی شنگ را کوبیده روی زگیل بگذارید.
19. پاشیدن برگ و گل خشک بر روی زخمهای کهنه و بدبو باعث خوب شدن زخم و از بین رفتن بو بد آن میشود.
20. جهت التیام عصبهای قطع شده ضماد شنگ را در محل بگذارید.
21. ضماد شنگ برای زخمهایی که بر اثر له شدگی میباشد بسیار مفید است.